Τρεις είναι οι κύριες ασθένειες που προσβάλλουν τις μέλισσες και δημιουργούν προβλήματα στους μελισσοκόμους. Η Νοσεμίαση που προκαλείται από το N.ceranae η Βαρρόα και η Αμερικάνικη Σηψιγονία. Για τη Νοσεμίαση υπάρχουν τα σκευάσματα Vita Feed Gold, Nosestat, Protofil, θυμόλη και Fumidil B. Από αυτά απαγορεύεται η χρήση του Fumidil B γιατί είναι αντιβιοτικό και τα υπολείμματά του επικίνδυνα για την ανθρώπινη υγεία (γενοτοξικό). Όλα τα όλα είναι φιλικά σκευάσματα και χρησιμοποιούνται σήμερα σ’ αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Για την Βαρρόα υπάρχουν αρκετά εγκεκριμένα σκευάσματα τα οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει ο μελισσοκόμος και να περιορίσει με επιτυχία τη βαρρόα. Κάποια από αυτά είναι χημικά και αλλά φιλικά στο περιβάλλον. Για την Αμερικάνικη Σηψιγονία όπως αποδείχθηκε από τα πειράματα που έγιναν από το Εργαστήριο Μελισσοκομίας του ΑΠΘ η μέθοδος του «αφεσμού» είναι κατά πολύ περισσότερο αποτελεσματική από τη θεραπεία με το αντιβιοτικό Τερραμυκίνη. Η Τερραμυκίνη, το σουλφαδιαζόλ και άλλα αντιβιοτικά που χρησιμοποιήθηκαν παλαιότερα στην μελισσοκομία δεν επιτρέπεται η χρήση τους στην κυψέλη γιατί οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν υπέβαλαν φακέλους καθορισμού των ανεκτών συγκεντρώσεων αντιβιοτικών στο μέλι.
Για να μην καταστραφούν τα μελίσσια από αρρώστιες στις οποίες δεν υπάρχει φάρμακο η Ευρωπαϊκή Ένωση με τον Καν. 28/2004 δίνει τη δυνατότητα θεραπείας τους με ουσίες όπως είναι η Τερραμυκίνη, το σουλφαδιαζόλ και άλλα σκευάσματα των οποίων οι δραστικές ουσίες αναφέρονται στο παράρτημα Ι και ΙΙ του Καν. 37/2010 με ευθύνη όμως κτηνιάτρου.
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑΣ Α.Π.Θ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου